Na Wielkanoc słońce ogrzało ogród, rozkwitły ciemierniki białe i kolorowe, fiołki pachnące i inne, mniej znane, ale piękne, magnolia, sasanka i różnokształtne i różnobarwne żonkile. Kiedy wiatr powieje poruszają się, pochylają, ich zapach przyciąga. Rosną w różnych miejscach ogrodu, ale najwięcej w zakątku wśród klonów, gdzie jesienią posadziły cebulki tulipanów i żonkili uczniowie ze szkoły przy ulicy Spadochroniarzy.
Wzruszeni występem młodzieży, oczarowani wystrojem sali, pełni podziwu dla nauczycieli i opiekunów za ich pracę z młodzieżą – byliśmy tam, przedstawiciele mieszkańców Domu Zasłużonego Kombatanta, naukowcy z Wydziału Biologii Uniwersytetu Jagiellońskiego i Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Przeżycia z tego spotkania głęboko zachowamy w naszych sercach, a wspólne śpiewanie kolęd przy akompaniamencie akordeonu ciągle brzmi nam uszach. Dziękujemy młodzieży za piękny występ, za przygotowane dla nas ręcznie robione kartki – to piękne pamiątki.
Młodzież, nauczyciele i opiekunowie z Zespołu Szkół Specjalnych na ul. Ułanów 25 w Krakowie, zapraszają na uroczystości z okazji Dnia Babci i Dziadka. Uczniowie sami wykonali plakat z informacjami, przynieśli do DZK i zawiesili na ścianie w holu. Uroczystość rozpocznie się 18 styczna 2024 o godz. 10:30 w budynku Zespołu Szkół Specjalnych przy ul. Ułanów 25.
Ptaki, wiewiórki, owady, jeże są mieszkańcami ogrodu. Staramy się ułatwiać im życie, aby tutaj się zadomowiały, przylatywały, zakładały swoje gniazda, aby było coraz więcej owadów zapylających kwiaty drzew owocowych i innych roślin. Zawiesiliśmy przed zimą dużą budkę, z dwoma otworami, z orzechami wewnątrz, dla wiewiórek, oraz 3 „hotele” dla owadów.
Uczniowie z Centrum Autyzmu i Całościowych Zaburzeń Rozwojowych w Krakowie z Paniami nauczycielkami wybrali się na późnojesienny spacer do naszego ogrodu. Ale to nie był tylko spacer po alejkach ogrodu, ani wyłącznie sadzenie tulipanowych cebulek, ale specjalna lekcja przyrody dla uczniów zainteresowanych przyrodą. Czy spodziewali się pytań z zakresu szeroko pojętej botaniki?
Jeszcze wiatr nie rozwiał liści w naszym ogrodzie po ostatnich porządkach uczniów z Centrum Autyzmu i Całościowych Zaburzeń Rozwojowych w Krakowie, a listopadowe słońce „przyciągnęło” znowu młodzież z tej szkoły do ogrodu. Byli weseli, rozpierzchli się po ogrodzie. Jedni dalej grabili liście, inni wkopywali cebulki tulipanów i żonkili, zawieszali na gałęziach drzew „dzwony” ziarenek dla ptactwa, oglądali budki lęgowe dla mniejszych i większych ptaków.
Liście opadają, opadają…pokrywają trawniki, wyścielają alejki ogrodu, zawisają nad krzewami, przyczepiają się do kwitnących jeszcze roślin. Jest kolorowo w ogrodzie. Piękna złota jesień, nici babiego lata rozciągają się na jałowcach i tujach. O świcie, krople porannej rosy błyszczą na tych misternie tworzonych przez pająki „haftach” jak diamenty.
Piękna, polska złota jesień w promieniach słońca mieni się barwami w odcieniach żółtych, brązach i czerwieni. W słoneczny dzień cieszmy swoje oczy w ogrodzie i korzystajmy z piękna jesieni, z ostatnich promieni słońca i przyjemnych do spacerów temperatur. Jesień zachwyca wrażliwych na piękno malarzy (Leonid Afremov, Charles White). Motyw jesieni odnajdujemy w poezji („Listopad” J. Brzechwa, „Jesień” L. Staff, E. Kuta „Listopadowe liście”) czy muzyce (Vivaldi „Cztery pory roku. Jesień”, A. Joyce „Songe d’Automne” F. Chopin „Preludium deszczowe”).
Coraz więcej budek zawisło na drzewach w naszym ogrodzie. Budki z małymi otworkami dla ptaszków małych, z większymi i z dużymi. Mamy nadzieję, że na wiosnę wszystkie zostaną zasiedlone przez ptasie rodziny. Dzisiaj zawiesiliśmy 4 nowe” na klonie, świerku, orzechu, drzewie owocowym. Budki zostały ręcznie zrobione przez Pana Ryszarda Rybczyka, są ekologiczne z drewna, klejone i impregnowane substancjami nie zagrażającymi ptakom.
Ballada o Misi Kiedyś miała dom i swoich opiekunów Zostawili, wyrzucili, odjechali Las był jej domem Wykopane dziury posłaniem Bała się błyskawic i piorunów Nie miała gdzie się schronić Psy ją dopadały I została matką Sama w lesie urodziła Swoim mlekiem wykarmiła Niekochana, niepotrzebna Na stracenie została skazana
W słoneczny, upalny dzień 14 sierpnia 2023 roku pożegnaliśmy na cmentarzu Rakowickim w Krakowie śp. Zbigniewa Stokłosę, syna Marii Szachowskiej, naszej sąsiadki z Domu Zasłużonego Kombatanta. Mieszkał ze swoją mamą 12 lat, był Jej pomocny, a ona przy nim czuła się bezpieczna i spokojna o swoją starość przy jego boku i pod Jego opieką.
– tradycyjnie robi się bukiety z ziół i polnych kwiatów i niesie je do kościołów do poświęcenia „O wy, kwiaty mej młodości, prosto z łąki zioła, Co na Matkę Boską Zielną znoszą do kościoła, I stawiają Częstochowskiej, by podniosła rączkę, Nad firletkę, macierzankę i nad srebrną drżączkę, Nad rozchodnik i lawendę, nad rutę i miętę, Bo to wszystko przecież Boże, bo to wszystko święte, Jak stajenka betlejemska z prostym polskim bydłem, Tak zrównane są te zioła z mirrą i kadzidłem…” Jan Lechoń
Przed oknami i balkonami naszego domu kwitnie krzew dzikiej róży (Rosa canina). Kwiaty delikatne, jasno różowe, nie pachną tak intensywnie jak szlachetne róże, ale przyciągają roje pszczół. W swojej prostocie są piękne. Dla biologów/botaników kryje nieodgadnione tajemnice specyficznego typu rozmnażania (dotyczy przebiegu podziału mejotycznego). W czerwcowe gorące popołudnia i ciepłe wieczory zatrzymać się chociaż na chwilę przy tym krzewie, którego piękno opisał Konstanty Ildefons Gałczyński w swoim wierszu „Dzika róża”, który przypominam.
Dla wszystkich dzieci mieszkających w naszym domu i znajomych zamiast prezentów piękne wiersze dla dzieci Franciszka Kobryńczuka. Był profesorem weterynarii na SGGW w Warszawie, był wspaniałym i szlachetnym człowiekiem, a liczne wiersze jakie napisał i wydał świadczą o Jego wrażliwości na piękno przyrody i miłość do zwierząt.
Wspomnienia osób, miejsc wracają niespodziewanie. Wystarczy jeden impuls, wiadomość, piosenka, muzyka… Tak nagle wróciły wspomnienia o śp. Irenie Siwek kiedy dowiedziałam się, że 27 maja 2023 w krakowskiej Arenie będzie miał występ włoski zespół IL Volo. Pamiętam, że o tym zespole dowiedziałam się od śp. Pani Ireny Siwek, która była miłośniczką muzyki operowej i tego zespołu. Przynosiła mi do przesłuchania płyty CD i video. Śledziła trasy zespołu i wiedziała kiedy będzie w Krakowie, ale miała też świadomość, że nie będzie miała siły uczestniczyć w ich występie w krakowskiej Arenie, bo…
Dwie budki lęgowe z małymi otworkami zasiedliły sikorki modraszki (Cyanistes caeruleus). Można było obserwować jak rodzice (pary są monogamiczne), maleńkie ptaszki, latały bez przerwy, na przemian, samiec i samiczka do budki, aby przynieść pisklętom pożywienie, którym były owady i ich larwy. Udało się uchwycić moment kiedy samiczka lub samiec niosą w dzióbku zieloną gąsienicę do dziupli w akacji (dziupla prawdopodobnie „wykuta” przez dzięcioła).
W naszym ogrodzie ciągle kwitną ostatnie tulipany. W maju można było podziwiać kwiaty tych roślin we wszystkich kolorach i kształtach, niektóre pełne jak róże czy piwonie. Dzisiaj cebulki tulipanów są tanie, kilka złotych za sztukę a kiedyś…jedna cebulka kosztowała fortunę. O historii tzw. tulipanowej gorączki w Holandii w XVII wieku można przeczytać w książce: „Tulipanowa Gorączka” autorstwa Deborah Moggach lub oglądając film „Tulipanowa gorączka”: https://www.cda.pl/video/555370584 Najdroższy tulipan w czasie „tulipanowej gorączki” o nazwie 'semper augustus’ w 1633 roku kosztował 5 tys. 400 guldenów, w 1637 był jeszcze droższy – 10…
Kaja, nasza mała Kajusia jak wołała na nią Małgosia, wybiegła z domu, z ogrodu z objęć Małgosi w majowy poranek. Były nierozłączne. O każdej porze roku można było spotkać je spacerujące po ścieżkach naszego ogrodu. Kiedyś widywałam je często na terenie dawnego lotniska, gdzie lubiły obie spacerować, bo Kaja miała tam spotkania ze swoimi przyjaciółmi, a Małgosia odbywała pogawędki ze znajomymi opiekunami piesków.
Kwiecień tego roku był zimny, deszczowy, nawet z zawieruchą śnieżną. Ostatni dzień kwietnia powitał nas deszczem, ale stopniowo przez chmury zaczęło przedzierać się słońce, aby w południe oświetlić rozbudzony ogród.
W naszym ogrodzie nie było budek dla ptaków, a słyszymy śpiewy ptaków różnych gatunków, szczególnie głośne na wiosnę. Dzięki Panu Ryszardowi Rybczykowi, naszemu sąsiadowi, „ufundowaliśmy” 5 „mieszkań” dla ptaszków małych, bo otwory wejściowe budek są niewielkie. Budki, ręcznie wykonane przez Pana Ryszarda, są ekologiczne, z używanego drewna, pokryte ekologiczną substancją zabezpieczającą przed deszczem. Budki zostały powieszone na drzewach w ogrodzie, w miejscach oddalonych od budynków i parkingów. Kolejne 2 budki z większymi otworami czekają na zawieszenie.
10 marca, w piękny słoneczny dzień, pożegnaliśmy na Cmentarzu Batowickim Panią Hanię, naszą Panią Hanię. W milczeniu, skupieniu w modlitwie z naręczami kwiatów odprowadziliśmy Ją do miejsca wiecznego spoczynku u boku śp. męża Romana. „..Gdy tysiąc łez opada w dół jak wielki deszcz z bezbronnych chmur, to tysiąc serc przeszywa ból…” A Jej ostatnia łza na pożegnanie – „..Żal, że jedno serce pękło znów..” Żegnamy Panią Hanię fragmentem wiersza Zofii Pociłowskiej-Kann pt. „Odejście”, który niesie nadzieję…..
Dom Zasłużonego Kombatanta to miejsce niezwykłe, otoczone ogrodem pełnym kwiatów, krzewów i drzew oraz zwierząt które w pełni wykorzystują ten przyjazny im zakątek. To miejsce przepełnione historią, wspomnieniami o dzielnych ludziach, o przyjaźniach, miłościach ale także o smutnym czasie schyłku życia. W tym miejscu liczą się przede wszystkim ludzie i kiedy ktoś odchodzi, ciężko pogodzić się z tym faktem. Poznałam Panią Hanię sześć lat temu. Od razu ją polubiłam, ponieważ była energiczna, otwarta i miała ogromne poczucie humoru. Kiedy o niej myślę, widzę kwiaty, które kochała, balkon, na którym stała…
Anna Smolska z domu Kempińska, córka Marii i Stanisława, żołnierza szlaku bojowego Lenino-Berlin, urodziła się 19 lipca 1947 r. w Dobroszowie Wielkim, zmarła 3 marca 2023 roku w Krakowie, w wieku 76 lat. Przeżyła rodziców i męża Romana. Był styczniowy wieczór 1981 r. Szłam ulicą Ułanów (dzisiaj Seniorów Lotnictwa) i widziałam oświetlone okna Domu Zasłużonego Kombatanta, w którym mieszkała moja mama z moją babcią Ludwiką. Babcia umierała. Szłam i myślałam – mieszkanie, w którym nie będzie już babci – to niemożliwe do przeżycia. I modliłam się „Boże pozwól jej żyć,…
Po kilku latach przerwy związanych z pandemią Covid-19, powróciło kolędowanie z Chórem Kanon. To był niezwykły wieczór na zakończenie okresu Bożego Narodzenia. Przy rozświetlonej choince w holu DZK spotkaliśmy się – mieszkańcy i goście. Wzruszające były dzieci, małe i większe, które z zainteresowaniem słuchały i obserwowały śpiewających członków chóru i zebranych. Nigdy tak długo nie trwało wspólne śpiewanie z chórem, wszystkie znane i mniej znane kolędy i pastorałki zostały wyśpiewane.
Grudniowy śnieg, chociaż nas zachwycał i ogród w białej szacie wyglądał pięknie, malowniczo i świątecznie, to jednak spowodował duże straty w drzewostanie. Najbardziej ucierpiały wysokie tuje i jałowce, ich gałęzie pod ciężarem mokrego śniegu złamały się. Po ocenieniu strat postanowiliśmy ogród uporządkować korzystając z prawie wiosennej, styczniowej pogody.
W 2022 roku zostałam zaproszona na wernisaż obrazów Anny Celskiej-Słowik, który odbył się 17 października w galerii Klubu Inteligencji Katolickiej w Tarnowie. Pejzaże górskie, nizinne, lasy, kwieciste łąki, cięte kwiaty w wazonach, kapliczki przydrożne. Nostalgiczny spacer po miejscach w różnych porach roku.
Chór KANON znamy od ok. 20 lat. Koncertował w Domu Zasłużonego Kombatanta z kolędami w okresie Bożego Narodzenia, z pieśniami patriotycznymi w listopadowe Święto Niepodległości. Pamiętamy te wieczory w holu DZK przy choince, przy wspólnym śpiewaniu po koncercie, rozmowy, życzliwość, wspomnienia.
Obserwując owady na kwiatach w naszym jesiennym ogrodzie ze wzruszeniem patrzyłam na różne gatunki – bardzo małe i większe – jak wspólnie poszukują kwitnących kwiatów w październikowy słoneczny dzień.
Jeszcze nie wszystkie kwiaty ściął pierwszy przymrozek, jeszcze można obserwować na floksach, rozchodniku wielkim o różowych kwiatach, owady szukające nektaru. A kiedy zapada zmierzch przylatuje czasem piękny motyl-ćma zawisak (fruczak gołąbek). Jest szybki, nie siada na kwiatach tylko w powietrzu „zawisa” nad kwiatem i długą trąbką sięga po nektar.
Od wiosny trzy zajączki buszują w naszym ogrodzie. Są ufne jak na dzikie zajączki, nawet jak widzą nas na ścieżkach ogrodu, to nie uciekają w panice. Bawią się radośnie na trawie, podjadają roślinki, ale dużej szkody nie robią. Prosimy aby duże psy i psy gończe nie biegały po ogrodzie bez smyczy, bo nawet jeżeli nie zagryzą zajączków, to przerażą i serduszka ich bić przestaną.
Kwiaty naszego ponad 40-letniego tulipanowca niszczone przez wiewiórki. W ubiegłym roku tulipanowiec kwitł okazale. W tym roku czekaliśmy na pierwsze piękne kwiaty tulipanowca. Zakwitł, a kiedy kwiaty zaczęły się otwierać nastąpiło masowe ich ścinanie przez wiewiórki. W każdym roku wiewiórki grasowały na pobliskich drzewach i na tulipanowcu i nie ścinały kwiatów. W tym roku widok jest żałosny, każdego ranka dziesiątki kwiatów, pączków, nawet małych gałązek leży na ziemi.
A kiedy wicher wyrwał z korzeniami starą akcję po której wspinał się bluszcz w naszym ogrodzie, myśli nasze powiązały śmierć starych drzew z narodzinami roślin na wiosnę, śmierć z narodzinami – natura i nasze życie zataczają takie same kręgi. Robinia akacjowa (akacja) była jednym z drzew historycznego szpaleru akacji ciągnącego się wzdłuż nieistniejącego już toru kolejowego łączącego dawny fort Pszorna z koszarami przy ulicy Ułanów. Była opleciona bluszczem, który kwitł obficie, w plątaninie gałęzi chroniły się sowy.
Kolejne pożegnanie. Z wielkim żalem, smutkiem i bólem żegnamy Panią Barbarę Kuracińską, naszą drogą sąsiadkę, Panią Basię. To smutne i trudne do przyjęcia, bo chociaż wiemy, że jest czas narodzin i czas śmierci, ale tak naprawdę, nigdy nie jesteśmy przygotowani na to, że to stanie się już, że dotyczyć będzie naszych bliskich. Życie śp. Pani Basi było długie, zmarła w wieku 93 lat, drogi, po których szła kręte i wyboiste, miasta przydrożne większe i mniejsze. W których była najszczęśliwsza? Pewno tam, gdzie mieszkała z całą swoją rodziną.
Znaki….Ślady Pamięci Urszuli Rybczyk Odeszła 4 marca nagle, niespodziewanie, podtrzymywana ramionami bliskich, odprowadzana naszymi modlitwami, myślami i łzami żalu, że za wcześnie, że nie zdążyła nacieszyć się wiosną, na którą czekała, usłyszeć szumu morskich fal nad Bałtykiem, podziwiać kolory jesieni, obserwować ptaki zostające w naszym ogrodzie na kolejną zimę. Była naszą sąsiadką, życzliwą, pogodną, uśmiechniętą, walczyła o uratowanie ogrodu, który był dla Niej „rajem”.
Przez prawie cztery lata byłam sąsiadką Pani Uli. Każde spotkanie z nią było dla mnie miłym wydarzeniem. Będę pamiętać Jej uśmiech, zawsze przyjazne nastawienie, oraz energię, która udzielała mi się za każdym razem, kiedy spotkałam się z nią choćby na chwilę. Nigdy nie usłyszałam od Pani Uli niczego przykrego, nigdy o nikim nie mówiła źle, a jedynie wyrażała pozytywne opinie. Kiedy ją obserwowałam, jawiła mi się jako osoba, która naprawdę kocha życie i docenia każdą sekundę, którą może spędzić z bliskimi Jej osobami.
Susłogon to rodzaj ssaków, należących do rodziny wiewiórkowatych czyli to są bliscy krewni naszych wiewiórek. W rodzaju Susłogon wydzielono 12 gatunków występujących w Ameryce Północnej i północno-wschodniej Azji. Jednym z gatunków jest susłogon arktyczny (suseł północny) występujący na Alasce, w północnej Kanadzie, na Syberii. Można go spotkać na terenach niezalesionych np. na stepach, w tundrze, na łąkach. Na obszarach gdzie panuje wieczna zmarzlina nory swoje buduje powyżej poziomu wód i lodu.
Ogród w zimowej szacie – drzewa, krzewy, ścieżki pokryte śniegiem. Świerki, sosny, jałowce, tuje, cisy w różnych strojach. Wystarczy wyjść i obserwować – ptaki siedzące na drzewach, na śniegu, szukające pożywienia, sikorki uwijające się przy karmnikach, anioł zasypany śniegiem, Mikołaj, który zapomniał odjechać na północ…i ślady na ścieżkach, odciśnięte łapki, podeszwy butów…
Pani Halina Pawełczyk zmarła w Krakowie 21 stycznia 2021 roku przeżywszy 91 lat. Była Sybiraczką, ponad 5 lat spędziła ze swoją mamą na Syberii. Mieszkała ze swoją córką Małgosią w Domu Zasłużonego Kombatanta w Krakowie. Zmarła w Dzień Babci, wnuki nigdy nie zapomną o tej rocznicy. Czy odebrała od nich życzenia w dniu swojej śmierci? Tego nie wiemy, ale była otoczona czułą opieką kochającej rodziny. Nie każdy ma takie szczęście. Podziwialiśmy córkę Małgosię, która z Panią Haliną mieszkała, za jej oddanie i ciągłe martwienie się o mamę.
Misia: Nesko, połóż się wygodnie w fotelu, a ja obok ciebie i opowiem ci ciekawą historię o programowanej śmierci komórek. Neska: o nie, to nie jest temat dla mnie, ja chcę usłyszeć o życiu, co nas jeszcze miłego czeka. Misia: to nie jest smutna opowieść. Musisz wiedzieć, ze są różne oblicza śmierci. Neska: śmierć to śmierć, to koniec życia. Nie mam zamiaru tego słuchać. Misia: po wysłuchaniu zmienisz zdanie. Neska: będę słuchać tylko jednym uchem, bo drugie mam przyciśnięte do fotela.
Neska: mamusiu jest zima a nie ma śniegu, jest ponuro i smutno. Misia: nie mamy na to wpływu, ale gdyby był śnieg to też byś narzekała, że marzną ci łapki i śnieg oziębia ci brzuszek. Neska: ale dlaczego nie ma liści na drzewach? Leżą na ziemi i gniją, a były takie śliczne zielone. Misia: nie jesteś bardzo bystrym obserwatorem przyrody w ogrodzie. Nie wszystkie drzewa straciły liście. Tylko tzw. drzewa liściaste czyli klony, lipy, brzozy, dęby, drzewa owocowe. Drzewa szpilkowe w naszym klimacie zachowują liście nazywane igłami.
„Jesień w kolorze żółtym i różowym” Neska: Mamusiu zmienił się nasz ogród, inne kolory. Misia: Nesko już październik, jesień, skończyły się ciepłe długie dni. Neska: Czy ty mamusiu obserwujesz to samo? Najwięcej roślin ma kwiaty żółte i różowe. Misia: A to dziwne, że ty rozróżniasz kolory, ja oczywiście też. Neska: Dlaczego dziwne?
Irena Harabasz (de domo Klimek) urodziła się w Krakowie 1 stycznia 1923 roku. Życie Pani Ireny było trudne, pełne dramatycznych przeżyć i ciężkich lat w niewoli. Matkę straciła kiedy miała 5 lat, wyszła za mąż kiedy miała 17 lat za Leona Harabasza, nauczyciela szkoły podstawowej w Kaczanówce (obwód tarnopolski) k. Stryja. Czy to była wielka miłość? Może od pierwszego spojrzenia?
Nie doczekał Wigilii i Bożego Narodzenia, zmarł w listopadowy, świąteczny dzień, w niedzielę 22 listopada 2020 roku. Ze smutkiem myślę o nadchodzących Świętach, bo zawsze, przy choince, która stała w holu Domu Zasłużonego Kombatanta wysoka, błyszcząca od baniek i migocących światełek spotykał się z nami aby złożyć życzenia, śpiewać kolędy. Uczestniczył we wszystkich spotkaniach, kolędowaniu, wieczorze pieśni patriotycznych, które śpiewaliśmy razem z chórem Kanon, walczył o zachowanie naszego ogrodu, tego skrawka zieleni, który w planach był przeznaczony pod zabudowę.
2 listopada Pani Profesor Wanda Półtawska obchodzi 99 urodziny. Tego roku pandemia coronavirusa i choroba pani Doktor spowodowały, że nie mogliśmy uroczyście obchodzić tej pięknej rocznicy, nie mogliśmy się spotkać w pobliskiej kawiarni na ulicy Brackiej w Krakowie, jak w ubiegłym roku, aby prowadzić długie rozmowy, wysłuchać mądrych przesłań Pani Profesor. Niestety 5 dni wcześniej zmarł mąż Pani Profesor , śp. Andrzej Półtawski, z którym przeżyła ponad 70 lat (ślub wzięli w 1947 r.).
Na długie jesienno-zimowe wieczory, na czas pandemii, zamknięcia w domach proponujemy Państwu wysłuchanie koncertów w reżyserii Andrzeja Roga. Warto słuchać kiedy nie można uczestniczyć w tych koncertach na żywo: Koncert SIŁA MIŁOŚCI Od ośmiu lat, w ostatnim tygodniu kwietnia, w rocznicę wyzwolenia niemieckiego obozu koncentracyjnego dla kobiet Ravensbrück, odbywały się w Krakowie w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha koncerty „Siła Miłości” dedykowane pamięci Więźniarek KL Ravensbrück
Jest pełnia lata, w ogrodzie kolorowo, pachną różnorodne kwiaty, najsilniej lilie i floksy, jeszcze brzęczą owady, uwijając się przy zbieraniu pyłku i nektaru, wieczorami nad floksami „zawisają” zawisaki, nocne motyle, przypominające swoim zachowaniem kolibry. Zapraszamy na ciekawe opowieści o kwiatach, ich budowie, rozmnażaniu roślin kwiatowych.
Minęło trzy lata od wpisu na stronie stowarzyszenia o ozdobnej roślinie juka (Yucca) – była przedstawiona w skrócie historia osobliwego związku juki z ćmą. To było w lipcu 2017 r., wtedy w naszym ogrodzie rosły pojedyncze kwitnące okazy: http://www.obroncyogrodu.pl/juka-zakwitla-w-tym-roku-w-ogrodzie-obficie/ Dzisiejszy spacer po ogrodzie 19 lipca 2020 r. uświadomił nam jak szybko rośliny adaptują się do środowiska, do warunków ekologicznych, do nowych „sąsiadów”, których gatunek „nie znał” na terenach naturalnego występowania. Rodzaj Juka (Yucca), do którego należy 40-50 gatunków, w tym popularne rośliny ogrodowe, występuje w naturalnych siedliskach na suchych, gorących,…
A kiedy nadejdzie czas rozstania… Pamięci małego Bondka A kiedy przyjdzie czas rozstania Nie płacz, popatrz w niebo Tam biegam szczęśliwy ze znajomymi pieskami
Zapraszam na spacer po ogrodzie w nietypowych godzinach. Dlaczego? Bo to jest pora niezwykła. Barwy ogrodu w zachodzącym słońcu, kiedy zapada zmierzch, są zupełnie inne niż w dzień – wyciszone, niektóre rośliny powoli zaczynają otwierać kwiaty, widać tęczę na niebie po deszczu, śpiewają ptaki. W nocy wychodzą na spacer jeże, „nocne kwiaty” są już zupełnie otwarte, a inne, „dzienne” zamykają swoje kielichy, ciągle nawołują się ptaki, inne śpią, schowane w gałęziach drzew, pachną kwiaty lipy. Na niebie, w pogodne noce, widać migocące gwiazdy, a w czasie pełni, wspaniały, lśniący niczym…
Rośnie w naszym ogrodzie piękne drzewo, tulipanowiec (Liriodendron tulipifera), które zostało zasadzone ok. 40 lat temu przez Kombatanta, który zamieszkał w tym domu w 1980 r. Drzewo na naszych oczach rosło, najpierw sięgało do parteru domu, z roku na rok było coraz wyższe, rozgałęziało się. Dzisiaj już sięga ponad dach. Po latach zaczęło rozwijać kwiaty, które swoim kształtem przypominają kwiat tulipana, mają kolor zielonkawy, płatki od dołu nabiegłe żółto-pomarańczowo.
Jest ciągle wiosna, zielony raj w naszym ogrodzie. Kochamy naszych braci mniejszych, oni kochają nas – to jest harmonia w przyrodzie! One są dla nas jak najlepsza terapia, okazują miłość, potrzebują miłości. Obserwowanie ich zachowań jest oderwaniem się od zgiełku informacji, od kłótni, nienawiści. Są cierpliwe na nasze ciągłe przywoływania, głaskanie, zabiegi kosmetyczne, ograniczenia w smakołykach. Są wierne bezgranicznie i pełne zaufania.
Neska córka Misi: mamo po co nam te maski? Misia: nie wiem, ale wszyscy ludzie wkładają maski kiedy wychodzą z domu. Neska: ale my, kiedy wychodzimy do ogrodu na spacer nigdy nie zakładałyśmy masek. Misia: widać coś się zmieniło, może zwierzęta też zaczęły chorować.
6 stycznia 2020 r. zmarła Alina Maria Michlewicz Żegnamy Alinę Marię Michlewicz, naszą skromną, życzliwą, miłą sąsiadkę z Domu Zasłużonego Kombatanta, która razem z mężem Feliksem, walczącym w latach 1940-1945 z okupantem w szeregach ZWZ i AK pseudonim „Marcel”, zamieszkała w tym domu od początku jego istnienia czyli od 1980 r.
2 Maja 2020 r. zmarła śp. Maria Chmielewska Żegnamy śp. Marię Chmielewską, naszą miłą sąsiadkę z Domu Zasłużonego Kombatanta, gdzie mieszkała przez wiele lat. Pamiętam, że pierwsze lata były dla Niej trudne. Nie mogła się przyzwyczaić do małego mieszkania, do obcych ludzi, nieznanej okolicy, braku ogródka działkowego, który uprawiała, braku rodziny, z którą mieszkała w dużym mieszkaniu w Nowej Hucie. Ale w pobliżu, na ulicy Fiołkowej mieszkała Jej siostra ze swoją rodziną. Nie wiem czy przyzwyczaiła się do nowej rzeczywistości, ale z balkonu swojego małego mieszkania na drugim piętrze podziwiała…
Maj to wspaniały okres kiedy kwitną krzewy, drzewa, kwiaty. Zapraszamy na spacer aby rozpoznać różnorodność przyrody. Kwiaty mogą być pojedyncze, o różnej symetrii (promienistej, dwubocznej, asymetryczne) mogą być o skomplikowanej budowie jak kwiaty storczyków, passiflory, ale mogą być niepozorne jak kwiaty traw.
Ranek 30 marca 2020 r. zaskoczył ans śniegiem. W ogrodzie wszystko się zmieniło. Pojawił się też niespodziewany gość. Do zwierząt biegających po naszym ogrodzie – jeży, zajęcy, ptaków drobnych i większych (kaczki krzyżówki, bażanty, sójki, dzięcioły, sowy) dołączył lis. Kwiaty pokryły się śniegiem – czy przetrwają? Zapraszam na spacer po naszym wiosenno-zimowym ogrodzie.
Wiosna ciepłym wiatrem Przywiała smutek Napełniła niepokojem serca nasze Myśli zniewoliła
Z wielkim żalem przekazuję smutną wiadomość o śmierci prof. dr hab. Stanisława Kluczykowskiego, znanego i cenionego artysty, grafika, rysownika, malarza i rzeźbiarza, cenionego pedagoga Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.
Stowarzyszenia Obrońcy Ogrodu im. Polskich Kombatantów oraz Instytut Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego zapraszają na spotkanie z uczniami szkoły podstawowej nr 114 im. Arkadego Fiedlera w Krakowie, które odbędzie się 31 maja 2019 r. o godz. 10.00 w ramach 14. Festiwalu Święto Ogrodów. Tematem przewodnim spotkania będzie „Festiwal różnorodności kwiatów”. Miejsce spotkania: Dom Zasłużonego Kombatanta przy ul. Seniorów Lotnictwa 10 i ogród otaczający dom. Szczegóły na plakacie
Walczyła o Polskę Walczyła o ogród Była dzielna, pogodna, życzliwa dla sąsiadów, cierpliwa w znoszeniu trudów choroby, niedołężności, starości. Zmarła 24 maja 2019 roku w wieku 93 lat
Nasz tajemniczy ogród Zakątki, kolory, zapachy. O świcie, w pełnym słońcu, o zmierzchu i nocą jest piękny. W pochmurne dni, w deszczu, we mgle jest piękny. Zieleń traw i żółć mleczy przeplatają barwne tulipany, hiacynty, żonkile. Kwiaty wiśni, czereśni, jabłoni stanowią białawe tło. A nad tą różnorodnością barw błękit nieba i promienie słońca tańczące między gałęziami. W nocy blask księżyca wytycza szlaki.
Wiewiórki czarne i rude wesoło harcują po naszym ogrodzie, z koszyczków zawieszonych na siatce ogrodzenia porywają orzechy zbierane dla nich zeszłej jesieni. Są wesołe, szybkie, zwinne. Sroki przeganiają ze swojego „orzechowego” terytorium, orzechy zakopują, a potem zapominają gdzie je schowały. Lekkimi susami przeskakują z drzewa na drzewo. Są ciekawe świata roślin, zwierząt, ludzi czują się tutaj bezpiecznie.
Wiosna tego roku nasz ogród wybrały sowy. W nocy się nawołują i żerują, w dzień siedzą nieruchomo na sośnie lub wśród bluszczu oplatającego akację. Jest mama sowa i trzy lub cztery małe sówki. Obserwują nas z wysokości, kręcą głowami. A my z zachwytem patrzymy na ich mądrość, spokój i piękno. W ogrodzie też buszują wiewiórki rude i czarne, skaczą po gałęziach drzew, podkradają orzechy, które dla nich w koszyku zostawiamy, wrócił też zając, ptaki śpiewają pieśni miłosne, czekamy na parę kaczek krzyżówek. fotografie : Justyna Żabicka
13 czerwca 2018 roku odbyło się coroczne spotkanie z uczniami ze szkoły podstawowej 114 im. Arkadego Fiedlera w Domu Zasłużonego Kombatanta w Krakowie przy ulicy Seniorów Lotnictwa 10. Tematyką spotkań jest przyroda, udział w spotkaniach biorą pracownicy Uniwersytetu Jagiellońskiego z Zakładu Cytologii i Embriologii Roślin. Program cyklicznych spotkań obejmuje, krótki wykład pracowników UJ, prezentacje uczniów, spacer po otaczającym dom ogrodzie, w którym rosną drzewa adoptowane przez uczniów, znajduje się „hałda” rekultywowana przez uczniów, a w holu budynku ściany zawieszone są obrazkami i zdjęciami uczniów przedstawiającymi rośliny z ogrodu, a także…
Stowarzyszenia Obrońcy Ogrodu im. Polskich Kombatantów oraz Rodzina Więźniarek Niemieckiego Obozu Koncentracyjnego Ravensbrück zapraszają do ogrodu na spotkanie z uczniami szkoły podstawowej nr 114 w Krakowie w ramach 13 Festiwalu Święto Ogrodów Szczegóły na plakacie
Początek maja 2018 roku w Ogrodzie.
Narwali bzu, naszarpali, Nadarli go, natargali, Nanieśli świeżego, mokrego, Białego i tego bzowego.
Viola odeszła od nas we czwartek 15 lutego 2018 roku po ciężkiej chorobie, z którą dzielnie walczyła wiele miesięcy. Była związana z Domem Zasłużonego Kombatanta, była życzliwa dla wszystkich mieszkańców, kochała ludzi, dzieci, zwierzęta i nasz ogród. Żyła wśród nas 16 długich i mam nadzieję szczęśliwych lat. Proszę zachować Violę w życzliwej pamięci. Historię całego życia opisała na swojej stronie: http://violasilvestris.cba.pl/ „Ostatni wpis Violi” jest jej pożegnaniem „Litanię Violi” w linku Wiersze proszę odmawiać na spacerach po naszym ogrodzie Elżbieta Kuta
Odpowiedź na to pytanie można uzyskać słuchając ciekawego wykładu Pana prof. dr hab. Bogdan Zemanka z Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi UJ, botanika, wieloletniego dyrektora krakowskiego Ogrodu Botanicznego, który wygłosił na corocznym, już 17, tzw. Śniadaniu Profesorskim, które odbyło się 26 lipca 2017 r., w rocznicę odnowienia Uniwersytetu Jagiellońskiego przez Władysława Jagiełłę, w Collegium Maius. 26 lipca 1400 r. lekcję z Dekretałów Grzegorza IX wygłosił kanclerz Uczelni – biskup krakowski Piotr Wysz – tak to się zaczęło.
Spacerowałam w jesienne popołudnie po ogrodzie czując się jak w świecie z powieści „Tajemniczy ogród”, którą pamiętam z dzieciństwa. Alejki prowadzące do romantycznych zakątków, do ogrodów pamięci o tych, którzy tutaj kiedyś siadywali, rośliny sadzili i ich piękno podziwiali. Jest ogród Jadwigi, jest „hałda” uczniów, są sosny i świerki jak w szpilkowym lesie, są też rośliny śródziemnomorskie, bugenwilla o liliowych liściach przykwiatowych imitujących płatki kwiatów, są begonie o kwiatach tak pełnych jak róże, jest niezwykłe pnącze – passiflora – zwana kwiatem męki pańskiej. Tutaj rodzą się przyjaźnie i utrwala miłość.
We środę 19 lipca odwiedziła nasz ogród Pani Kamilla Janowicz-Sycz, więźniarka niemieckiego obozu koncentracyjnego dla kobiet i dzieci Ravensbrück. Wiecej informacji: www.rodzinaravensbruck.pl
Patrząc na różnorodność kwiatów w naszym ogrodzie można podziwiać ich piękno
Juka karolińska i jej niezwykły związek z ćmą jest przykładem jak związki między owadami zapylającymi i rośliną, której kwiaty zapylają zmieniają się w toku ewolucji – to swoisty wyścig, w którym owad lub roślina zwyciężają – kto szybszy w tym wyścigu.
Denerwujemy się, ze trawa w tym roku rośnie bardzo szybko i nie nadążamy z koszeniem.
Galeria autorska – Dariusz Szmigielski
Galeria autorska – Dariusz Szmigielski
Galeria autorska – Dariusz Szmigielski
14 czerwca 2017 r., w ramach 12 Festiwalu Ogrodów organizowanego w Krakowie, odbyło się spotkanie z młodzieżą i nauczycielami ze szkoły podstawowej nr 114 im. A. Fiedlera w Krakowie w ogrodzie Domu Zasłużonego Kombatanta przy ulicy Seniorów Lotnictwa 10.
W kwietniu powróciły kaczki krzyżówki. Para przylatuje do ogrodu na wiosnę od trzech lat? Pytanie czy to jest ta sama para? W tym roku przyleciały dwie pary. Samce walczą o przywództwo. Samicznki kryją się w trawach. Dostają jedzenie i wodę do picia i pluskania się, korzystają też z pustego zbiornika „fontanny” kiedy po deszczach zgromadzi się tam woda. Autorka zdjęć; Justyna Żabicka
Ogród doświadczalny Uniwersytetu Jagiellońskiego W marcu powstał nowy mini ogród doświadczalny pod klonami w ogrodzie. Założony został przez mgr Justynę Żabicką, doktorantkę Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, która prowadzi badania nad skomplikowanym systemem rozmnażania gatunków z rodzaju Viola (fiołek). Rosną w ogrodzie doświadczalnym okazy Viola reichenbachiana (fiołka leśnego) przeniesione z różnych populacji aby rosły w jednolitych warunkach. Do ogrodu doświadczalnego prowadzi aleja kwitnących wiśni, a kiedy kwiaty przekwitają, ścieżka jest usłana płatkami jak delikatnym białym dywanem obrzeżonym mleczami i niezapominajkami. Czy Instytut Botaniki nie ma szklarni na kampusie? Może…
Na „hałdzie” założonej w 2015 roku przez uczniów ze szkoły podstawowej nr 114 im. Arkadego Fiedlera w Krakowie zakwitły wiosenne kwiaty oraz pojawiły się nowe zwierzątka z nadzieją, że przetrwają sezon. W ubiegłym roku, tuż przed zimą, komuś się bardzo spodobały i zniknęły wszystkie pewnego dnia. Autorka zdjęć: Justyna Żabicka
Nie umiem być srebrnym aniołem Ni gorejącym krzakiem Tyle Zmartwychwstań już przeszło A serce mam byle jakie. Tyle procesji z dzwonami Tyle już alleluja A moja świętość dziurawa Na ćwiartce włoska się buja. Wiatr gra mi na kościach mych psalmy Jak na koślawej fujarce Żeby choć papież spojrzał Na mnie – przez białe swe palce. Żeby choć Matka Boska Przez chmur zabite wciąż deski Uśmiech mi Swój zesłała Jak ptaszka we mgle niebieskiej. I wiem, gdy łzę swoją trzymam Jak złoty kamyk z procy Zrozumie mnie mały Baranek Z najcichszej…
Jaskółka Jaskółeczka do nas wraca Z oddalonej drogi Śpiewem wita wioskę miłą Miłej chaty progi. Przez trzy morza, przez trzy góry Światem przeleciała Przecież drogie gniazdko swoje Od razu poznała. Jakże poznać go nie miała Nie trafić do niego Kiedy je tu serca nasze Całą zimę strzegą. Maria Konopnicka
18 listopada odbyło się spotkanie przedszkolaków z grupy starszaków z przedszkola nr 7 Sióstr Serafitek w Krakowie z Kombatantami z Domu Zasłużonego Kombatanta w Krakowie. Dzieci wyraziły chęć zobaczenia prawdziwych kombatantów wojennych i wysłuchania ich dramatycznych losów.
Jesień to czas pożegnań z barwami lata, z ciepłymi, słonecznymi dniami. Niestety tej jesieni pożegnaliśmy się z naszym sąsiadem Panem Czesławem Szyjkowskim. Zmarł 25 października 2016 r., w szpitalu w Żywcu.
Spotkanie I Data: 16.10.2014 Miejsce: Instytut Zoologii UJ, Zakład Cytologii i Embriologii Roślin Instytutu Botaniki UJ, pracownia kultur in vitro, laboratorium analiz molekularnych, uczestnictwo w ćwiczeniach z biologii roślin Cel: drzewa nie tylko można obserwować i podziwiać ich piękno w naturze, ale też można analizować budowę ich tkanek pod mikroskopem, namnażać ich komórki w warunkach kultur in vitro, badać ich zróżnicowanie genetyczne analizując DNA . Spotkanie II Data: 17.10.2014 Miejsce: Ogród im. Polskich Kombatantów w Krakowie przy ulicy Seniorów Lotnictwa 10. Pod patronatem Stowarzyszenia „Obrońcy Ogrodu im. Polskich Kombatantów”…
Pożegnanie Pana Tadeusz Jaworskiego W maju nie czas na pożegnania, na odchodzenie, na łzy. W maju rozbudzona przyroda wabi barwami i świeżością, kwitną konwalie i bzy. Po długim życiu, pełnym dramatycznych przeżyć, bohaterskich walk, nadszedł też czas radosnych chwil narodzin dzieci i wnuków, spotkań, spacerów po naszym ogrodzie, zachwytów nad pięknem przyrody. Z ogrodu wspomnień przeniósł się do rajskich ogrodów przy których nasz jest jedynie namiastką tego po którym teraz z Aniołami się przechadza. Nie możemy Mu towarzyszyć, ale myśli nasze biegną za Nim aby nie czuł się osamotniony. Był…
Pożegnanie Pana Mieczysława Różyckiego W sobotę 26 września 2015 roku zasnął snem wiecznym nasz Sąsiad Pan Mieczysław Różycki.
Pożegnanie Pana Józefa Cory Pan Józef Cora zmarł 9 kwietnia, w miesiącu, kiedy przyroda odżywa. Mieliśmy nadzieję, że tak samo będzie w przypadku Pana Józefa. Na wiosnę wróci do nas i będzie podziwiał pierwsze kwiaty, słuchał śpiewu ptaków przygotowujących się do godów, których głosy bezbłędnie rozpoznawał. Niestety, nie przezwyciężył ciężkiej choroby. Mieszkał w Domu Zasłużonego Kombatanta wiele lat, był skromnym człowiekiem chociaż wiedza Jego o świecie była ogromna. W każdym roku wyjeżdżał na bliższe lub dalsze wyprawy, ale mało o swoich przeżyciach nam opowiadał, lub może my nie zadawaliśmy Mu…
Wieczór wspomnień w Klubie Seniora Jeszcze w uszach brzmiał nam głos Pani Gieni Gozdowiak, żywa była pamięć ostatnich z Nią spotkań, jeszcze trudno było nam uwierzyć, że Jej już nie ma wśród nas kiedy spotkaliśmy się aby przywołać Jej życie we wspomnieniach. Opowiadali o Pani Gieni Jej opiekunowie, Pani Wiesia i Pan Krzysztof, którzy znali Panią Gienię od czasów Jej pobytu w domu opieki na Zielnej. Snuli wspomnienia mieszkańcy Domu Zasłużonego Kombatanta. O podróżach z grupą osób niepełnosprawnych, w których uczestniczyła Pani Gienia, opowiadała pracownica fundacji „Agape” pomocy osobom niepełnosprawnym…
Ostatnie Pożegnanie sp. Pana Kazimierza Rezača Wypełniając chrześcijański i polski obowiązek wymagający złożenia w mogile prochów Zmarłego, po wcześniejszym odprawieniu przypisanych modlitw, pragniemy wspomnieć o ziemskich dokonaniach śp. Pana Kazimierza Rezača. Był Krakowianinem, tu się urodził, tu spędził większość lat swojego długiego życia, tu zmarł. Był dobrym synem i uczniem, a gdy przyszedł czas podjął walkę w obronie Ojczyzny. Był oficerem RO Armii Krajowej. Polska, o niepodległość której walczył, z mocy sprawujących wówczas rządy komunistów, wyceniła Jego zasługi na 10 lat więzienia. Był więźniem na Montelupich, w Rawiczu, Strzelcach Opolskich…
Pożegnania W sierpniu pożegnaliśmy Panią Irenę Ferfecką, zmarła 27 sierpnia 2014 roku. „Umiera się nie po to, by przestać żyć, lecz po to, by żyć inaczej” Paulo Coelho „Można odejść na zawsze, by stale być blisko” ks. Jan Twardowski W ogrodzie pusta ławka pod owocującą jabłonią, jabłka opadają …. W ogrodzie zakwitły letnio-jesienne złote kwiatostany nawłoci i słoneczniki… W naszym ogrodzie zostały Ich slady….
Pożegnania W lipcu odeszła z naszego grona Pani Maria d’Obyrn, zmarła 9 lipca 2014 roku. „Umiera się nie po to, by przestać żyć, lecz po to, by żyć inaczej” Paulo Coelho „Można odejść na zawsze, by stale być blisko” ks. Jan Twardowski W ogrodzie pusta ławka pod owocującą jabłonią, jabłka opadają …. W ogrodzie zakwitły letnio-jesienne złote kwiatostany nawłoci i słoneczniki… W naszym ogrodzie zostały Ich slady….
Plener malarski Plener malarski odbył się 11 czerwca 2014 r. w ramach 9 Festiwalu Święto Ogrodów. Uczniowie sami wybrali sobie obiekty roślinne do malowania. W ogrodzie przy Domu Zasłużonego Kombatanta, o tej porze roku jest kolorowo i pięknie, wymarzone miejsce na plener malarski. Dzień był słoneczny, upalny, cienie kładły się na kwiatach, krzewach, na paprociach i na trawie. Malowali, a właściwie rysowali kredkami lub ołówkiem w skupieniu, pochylali się nad roślinami aby uchwycić szczegóły. Rozdanie nagród odbyło się pod koniec lipca 2014 r. Jury, któremu przewodniczył specjalny gość prof. Douglas…
Pożegnanie Pani Eweliny Kalety Ostatni raz widziałam Panią Ewelinę w pierwszy dzień Nowego Roku 2013. Życzyłam Jej aby rozpoczynający się kolejny rok był pomyślny, aby próbowała się podnieść i wrócić do życia. Ciągle wierzyłam, że to jest możliwe. Ale Ona wiedziała, że to już jest niemożliwe. Miała obojętną, bez uśmiechu, twarz. Powiedziała dziękuje. Nic więcej. Była kiedyś piękną, młodą kobietą, utalentowaną muzycznie. Studiowała w Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie (dzisiaj Akademia Muzyczna), początkowo w klasie fortepianu, dyplom uzyskała z dyrygentury. Nigdy nie prowadziła orkiestry, ale muzykę kochała. Pracowała w bibliotece …
We środę, 30 stycznia, tradycyjnie śpiewaliśmy kolędy z Chórem Kanon. To był jeden z ostatnich dni przed św. Matki Boskiej Gromnicznej kończącym okres Bożego Narodzenia i kolędowania. Artyści sami wykonywali mniej znane kolędy i pastorałki. Włączaliśmy się do wspólnego śpiewania kiedy rozbrzmiewały znane kolędy. Po oficjalnej części i skromnym poczęstunku, śpiewaliśmy przy dźwiękach gitary ulubione kolędy, które każdy z nas zapamiętał z dzieciństwa, młodości, dorosłego życia. Chwile te zostały utrwalone na fotografiach, na których widać roześmiane twarze mieszkańców, artystów na tle rozświetlonej choinki. Jeszcze stoi nasza choinka w holu, palą…
Mija kolejny rok, za kilka dni zasiądziemy przy Wigilijnej Kolacji w gronie najbliższych….. Mijający rok uświadomił nam, że my, mieszkańcy Domu Zasłużonego Kombatanta i członkowie Stowarzyszenia „Obrońcy Ogrodu im. Polskich Kombatantów” jesteśmy sobie bliscy, czujemy potrzebę spotkań, rozmów, upiększania ogrodu, o który walczymy. W holu stanęła choinka, wysoka pod sam sufit, ozdobiona kolorowymi bańkami, aniołkami, iskrząca się kolorowymi, migocącymi światełkami. Płomienie świeczek rozpraszały zapadający mrok, w tle brzmiały kolędy, cichutko sączyła się muzyka. W ustawionym przy choince koszu czekały na rozdanie prezenty. Powoli zaczynali schodzić się mieszkańcy, świąteczny nastrój udzielał…
Nie zdążyliśmy w Domu Zasłużonego Kombatanta uczcić śpiewem Święta Niepodległości w dniu 11 listopada. Ale wisiały flagi zatknięte na balkonach i przy głównym wejściu do budynku. Uczestniczyliśmy również w wieczorze poetycko-muzycznym pt.: „Drogi do wolności” zorganizowanym przez uczniów zespołu szkół ogólnokształcących im. Płk. pilota Stanisława Skarżyńskiego, naszych najbliższych sąsiadów na ulicy Seniorów Lotnictwa. Ten wieczór i spotkanie z mądrą, zaangażowaną młodzieżą, która ceni wartości, wie co to jest patriotyzm, nie wstydzi się śpiewać patriotycznych pieśni, recytować wierszy, mówić o Bogu, był dla nas dużym przeżyciem i dostarczył nam wiele wzruszeń….
Pożegnanie Pana Edwarda Hausera Nie doczekał złotej jesieni i „babiego lata”, listopadowych słot, Bożego Narodzenia i śniegu, kolejnej wiosny i lata. Nie doczekał. Czy o tym marzył? Czy czekał na zmieniające się pory roku w ogrodzie? Pochylony, ze spuszczoną głową, powolnymi krokami okrążał dom prowadząc na smyczy jamniczkę Kaję. Wieczorami i w nocy żarzący się papieros i smuga dymu wskazywały miejsce w ogrodzie gdzie się zatrzymywał na życzenie ulubionej suczki, która węszyła ślady kretów i jeży, kopała dołki, biegała za wiewiórkami. Obserwował z balkonu harcujące na trawie zające o świcie…
To było już drugie spotkanie mieszkańców Domu Zasłużonego Kombatanta z Panem Józefem Lasotą. Wcześniejsze odbyło się w jesieni 2011 roku w czasie kampanii wyborczej do Parlamentu. Pan Józef Lasota swoim życzliwym i cierpliwym wysłuchiwaniem racji osób broniących Ogrodu przed planowaną, przez Spółdzielnię Mieszkaniową Domy Pogodnej Jesieni w Krakowie, dewastacją i budowa na jego miejscu osiedla, mądrymi doradami i deklaracją pomocy zyskał poparcie wielu osób. Pan Józef Lasota we wrześniu 2011 roku wybrany został posłem do Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej z ramienia Platformy Obywatelskiej. Drugie spotkanie odbyło się więc z posłem, który…